Aan het einde van de 19de eeuw werd dit pand verbouwd door Eduard Tits-Vaes; het behield daarbij het uitzicht dat beantwoordde aan de oude huisbenaming.

In de tweede helft van de 17de eeuw behoorde het toe aan Hendrik Schaberghs, die in 1678 de erfdienstbaarheid ervan aan zijn schoonzoon Walter Thomas overdroeg. Op 4 september 1716 werd het voor 270 gulden en de lasten door Hendrik Gielis aan Lambert Greven verkocht. Vervolgens kwam het in het bezit van Hendrik Penxten-Haenen wiens zoon het op 3 december 1787 voor 1580 gulden en de lasten aan dokter en oud-burgemeester Jan-Antoon Bamps verkocht.

In het buurhuis (nvdr: De Waeg of Den Boek) woonde en stierf in het laatste kwart van de 19de eeuw rentenier Lambert Van Brabant, echtgenoot van Elisabeth Goorden, die een aanzienlijk vermogen had en kinderloos stierf. In 1868 toonde hij zich een belangrijk mecenas van het 'gasthuis'. Op 28 mei 1878 werd zijn gouden bruiloft luisterrijk gevierd door zijn familie en medeburgers. Namens het feestcomité dichtte Diederik Claes, leraar aan het atheneum, een Feestkrans, die bij M. Ceysens in druk is verschenen: De laatste twaalf verzen luiden als volgt:

Waar smart om heul, waar nood om hulp en bijstand smeeken,
Daar drijft u 't medelij met teeder pramen heen:
Gij droogt de tranen af, die in het donker leeken,
En de arme mengt ontroerd uw' naam in zijn gebeên.
Aan 't prachtig Gasthuis, dat de Hasselaren grondden,
- Welspreekend teeken, dat de Liefde in Hasselt troont -
Heeft uw milddadigheid uw namen vastgebonden:
Daar dankt een lijder u, zoolang daar 't lijden woont!
Dus schoon geen eigen kroost uw stamhuis voort zal planten,
Toch leeft uw stem, zoolang liefdadigheid regeert;
Wie arm zijn, zijn uw kroost, wie lijden, uw verwanten:
Die allen danken u, daar heel de stad u eert.

Ook de buren hadden hun dichterlijke bloempjes in de grote feestkrans gevlochten:

De Heuvel juicht om 't meest!
En zou 't wel anders passen,
Als 't gulden bruiloftsfeest
Van Brabant komt verrassen?
Waar vree de boot bestuurt,
Daar vliegen snel de jaren;
Moogt gij, dit webscht de Buurt,
Nog lang door het leven varen.
Ontvangt dees bloemenkrans,
geplukt door vriendenhanden,
Waarbij we u plechtig thans
Opnieuw ons hart verpanden.
Leeft lang voor d'evenmensch,
O paar naar Gods behagen!
Leeft lang voor vriend en magen:
Ziedaar der Buren wensch.

Uit: Hasselt intra muros (1989), pp. 113-114.