Auteur: Michel Ilsen

Josephine de Gondrecourt werd geboren in 1737 (1) in Saint Mihiel (Frankrijk) en overleed in Leuven in 1805. Zij was de laatste abdis van Herkenrode van 1791 tot 1796.

De Luikse adel had haar pogingen tot secularisatie van Herkenrode hernomen. Aanvankelijk waren zes dames gewonnen voor het voorstel, wat uiteraard spanningen met zich bracht omwille van de weigering van de abdis en van de rest van het convent. Het overlijden van Augustina van Hamme in augustus 1790 werd door de Luikse edelen aangegrepen om graaf van Berlo als onderhandelaar af te vaardigen naar Herkenrode. De monialen bleven evenwel op hun standpunt en lieten zich door geen enkele argumentatie overhalen. Nu trachtte de adel de aanstelling van een nieuwe abdis te verdagen en zo het pleit te winnen. Na een half jaar halsstarrig verzet kozen de koordames uiteindelijk op 10 februari 1791 Josephine de Gondrecourt tot nieuwe abdis. 

De laatste overste bestuurde het huis met wijsheid en voorzichtigheid gedurende de moeilijke jaren die de definitieve opheffing van het convent voorafgingen. Als een bekwame beleidsvrouw liet zij in 1793 een goederenregister opstellen waaruit blijkt dat Herkenrode een van de rijkste abdijen in de Nederlanden was. Het totale grondbezit van 3.108 ha lag verspreid over 720 ha in de Kempen, 702 ha tussen Kempen en Haspengouw, 725 ha in vochtig Haspengouw en 961 ha in droog Haspengouw. Naast 14 landbouwbedrijven bezat Herkenrode ook nog enkele woningen in de stad of op de buiten.