In Melchiors dagen heette dit pand In de Molenpoort en werd het bewoond door meubelmaker Jozef Vanbrabant.

In de eerste helft van de 18de eeuw was het de eigendom van advocaat Briers. Na deze kwam het in het bezit van advocaat Arnold Vossius, die het op 12 augustus 1758 voor 2200 gulden aan jeneverstoker Joês Hussen verkocht. De Pyp werd Hussens woonhuis; zijn branderij bracht hij onder in De Gulden Spoor, dat ertegenover lag, langs de Demer. In het gebouw van die branderij hadden de weduwe en de kinderen van Frans Speelmans-Lemmens in de eerste jaren van de 20ste eeuw een leerlooierij.

Na Hussen werd De Pyp bewoond door Renier Palmers, de grootste jeneverstoker van de stad. Hij overleed er in maart 1866 (nvdr: Laurens-Renier Palmers overleed in zijn kasteel in Stevoort in 1839 (2)).

Peetermans-Lucas uit de Nieuwstraat, vader van de gewezen bureauchef uit de Diesterstraat, richtte in het pand een branderij in en bouwde er enkele huizen tegenaan, die aan de Draeybaen lagen. Hij verkocht de gebouwen aan Pieter Geboers en Felix Leynen, maar belastte die met een hypotheek van 30 000 F. Laatstgenoemde twee geassocieerde stokers werden op ontduiking van accijnsrechten betrapt. Ook ontstond er brand in hun gebouwen. Toen die op 1 februari 1875 te koop werden gesteld, besloeg het terrein 30 a 90 ca. Antoon Hendel-Huysmans kocht De Pyp; hij liet het aan de mouter Brepoels over.

Uit: Hasselt intra muros (1989), pp. 85-86.