Het gezin Adons telde tien kinderen. Ze woonden eerst in Wijer, maar verhuisden later naar Hasselt. Vier jongens van het gezin werden missionaris. De vier Adons broers volgden lager onderwijs aan het Sint-Jozefscollege. Daarna traden ze toe tot de orde der minderbroeders. Vervolgens werden alle vier de broers priester en vertrokken uiteindelijk naar China.

De oudste van de broers is Medard. Hij werd geboren in 1872. Op twintigjarige leeftijd trad hij in bij de franciscanen onder de naam Hubertus. Na zijn priesterwijding vertrok hij naar China. Hij werd er vooral geapprecieerd door zijn respect voor de traditionele gewoontes. De Hasseltse bevolking bracht Medard, tijdens zijn verlof in België, een spontane hulde. In maart 1951 overleed hij in China door ziekte en ouderdom.

Theofiel werd in 1895 minderbroeder onder de naam Julianus. In zijn ogen moest een missionaris vooral een pionier en een militair zijn. Hij vertrok in 1905 naar Li-Tswan, een van de gevaarlijkste missieposten in China. Ondank alle gevaren en risico's, weigerde hij zijn post te verlaten. In 1922 werd hij door een gewapende groep met messteken om het leven gebracht. Hij was 43 jaar.

In december 1881 werd Antoine in Hasselt geboren. Hij was 17 jaar toen hij bij de minderbroeders intrad onder de naam Marinus. Net als zijn broer Theofiel trok hij in 1905 naar China. Hij verbleef er op verschillende plaatsen. Door druk van de communisten is hij enkele keren met zijn christenen ondergedoken in de bergen. Na een verblijf van 26 jaar in China, werd hij vermoord door soldaten van de 8ste divisie.

Leopold was de jongste van de vier. Hij kreeg de kloosternaam Eliseus. In 1919, vier jaar na zijn priesterwijding, trok hij naar China. Er heerste corruptie en chaos in het land. Onder Japanse bezetting werd hij meer dan twee jaar opgesloten. Daarna kwam pater Eliseus in handen van de communisten. Hij werd uitgewezen en belandde terug in zijn geboortestad. Daar werkte hij in de parochie van Godsheide en Kiewit. Hij overleed op 92-jarige leeftijd in 1980.

In 1953 werd in Runkst een monument ter ere van de vier broers en hun moeder ingehuldigd.