Naast het Oude Mannenhuys woonde vóór de eerste wereldoorlog de weduwe-rentenierster Vanhentenryck. In dit huis woonde in de 19de eeuw de jeneverstoker Jozef Platel. Via een smalle brug over de Demer kon hij zijn branderij bereiken, die op de noordelijke oever van de rivier lag op de plaats waar Fryns later een gebouw neerzette waarvan de gevel met glazuurtegels was bekleed en dat hij tot woning inrichtte.

Nadat het als stokerij had dienst gedaan, bouwden L. Vanvinckenroye, J. Willems en Herman Van Rey er een vuurmolen (nvdr: achter De Swarte Pluym). De reusachtige schouw, waarin voor 13 000 F aan arduinsteen was verwerkt, werd nog gebruikt – na de nodige herstellingswerken – toen Willlem Van Rey de vuurmolen in een jeneverstokerij transformeerde. Leonard Moermans, die omstreeks 1920 het nummer 166 van de Maastrichtersteenweg bewoonde, was in deze stokerij muldersknecht en voerman. Genoemde vuurmolen verving de branderij Bamps, die de feitelijke drager van de naam Sint-Franciscus was. Oostwaarts van Sint-Franciscus lag de stokerij Schouterden, die in 1837 grotendeels is afgebrand.

Dit huis en de huizen Sinte-Anne, Sint-Paulus, Oude Mannenhuys, De Swarte Pluym en Den Paternoster werden afgebroken en vervangen door de kantoren van de Regie van Telegrafie en Telefonie.

Uit: Hasselt intra muros (1989), p. 216.