* Tijdens de eerste helft van de 16de eeuw bereikte het gasthof zijn grootste bloei en bekendheid. Everard van der Marck, neef van prins-bisschop Erard van der Marck en grootmeier van Luik, stapte in 1506 in Den Valck af; na de expeditie van de Duitse troepen had er een groot feest plaats, waarop voor 6 gulden en 16 patakons wijn werd gedronken. Het is deze Everard die Hasselt in december 1485 innam en daarna versterkte. Vijf maanden later, op Palmzondag 1486, wordt Den Valck voor het eerst in het stadsarchief vermeld, in verband met de teruggave van accijnzen op twee amen wijn, die door de troepen van de grootmeier uit het gasthof waren weggehaald.

* Op maandag na Sint-Pieters-Banden 1510 verbleef er kanunnik Mathias Boers van Hasselt, woonachtig te Maastricht, stichter van de Sint-Servatiuskapel in de hoofdkerk, op stadskosten werden hem vier kannen wijn geschonken. De jeugdige keizer Karel V bracht op 12 juni 1521 een groot deel van de dag door in Den Valck. Hem werden 46 kannen witte en 41 kannen rode wijn met suikergebak aangeboden. Het register van de bouwmeesters over de jaren 1509-1565 noteert dienaangaande: 2 pont gebacken cruyts op caneel, 2 pont ersucker ende 2 pont 3 vierdel broetsucker. In datzelfde jaar herbergde Den Valck nog andere beroemde personen, onder wie de koningin van Spanje en Hendrik van Nassau, veldheer van keizer Karel V, en diens vrouw.

* In de loop van zeven maanden (van november 1523 tot juli 1524) kwam de goede prins-bisschop Erard van der Marck zevenmaal naar Hasselt. Gewoonlijk gebruikte hij het middagmaal en overnachtte hij in Den Valck. Op 17 juli 1523 en op 23 juli 1525 stapte Christiaan II, echtgenoot van Isabella van Oostenrijk, onttroonde koning van Zweden en Noorwegen, af in Den Valck en dronk er met zijn gevolg 32 kannen wijn. De echtgenote van Christiaan II was de zuster van keizer Karel V. Wegens zijn wreedheid werd Christiaan II door het volk van de troon vervallen verklaard. De bloeddorstige vorst, die honderden van zijn onderdanen liet vermoorden, kreeg de bijnam 'de Nero van het Noorden'.

* Op Pinksteren 1525 hield jonker Steven de Geloes uit het Gravenhuis, die de koninklijke vogel van de buksschutters had afgeschoten, er een feest. Ter gelegenheid van Kerstmis 1529 en 1530 schonk de stad er vier kannen wijn ter ere van de vermaarde monnik Frans Tittelmans, die in De Zeehaen aan de Maastrichterstraat was geboren. In 1539 overnachtten er de beul Michiel van Rummen en zijn knechten voor de onthoofding van Heyn Thoelen. De beul was zo bedreven in deze terechtstellingpraktijk, dat hij het hoofd van de veroordeelde met één bijlslag van het lichaam kon scheiden.

* Toen op 24 september 1565 de Blijde Inkomst van Gerard van Groesbeek met een banket in Die Crone werd gevierd, overnachtten in Den Valck vele edellieden uit het gevolg van de graaf, o.m. de heer van Mombeek, de drossaards van Loon en van Stokkem met hun echtgenoten, gezelschapsdames en dienstmeiden. Zij ontvingen er de hele nacht. De sfeer was beslist geanimeerd, want er moesten 21 stuivers betaald worden als kwijting voor gebroken wijnroemers, alsmede een rekening van 200 gulden voor het verteer en de stalling van 40 paarden. Dit gelag viel integraal ten laste van de stadskas, zoals blijkt uit de rekening die de gasthofheer indiende. Deze rekening berust in het stadsarchief (nvdr: nu in het Rijksarchief). Op 7 oktober nam Gerard van Groesbeek er, in het gezelschap van de gravin van Hoorn, het middagmaal. In 1573 werd de herberg tweemaal bezocht door Juan de La Lerda, hertog van Medina-Celi, echtgenoot van Isabella van Aragon en tijdelijke opvolger van de bloeddorstige Alva.

* Aan deze bezoeken van vooraanstaanden zijn enkele anekdoten verbonden, die wij ontlenen aan Het Daghet in den Oosten, VI (1890), 103. Daaruit blijken zowel de hulpeloosheid als de achterlijkheid van de plaatselijke bevolking bij gelegenheden die niet tot hun dagelijks omgangspatroon behoorden. / Bij een van de bezoeken van de prins-bisschop van Luik wilde de Hasseltse bevolking haar heer met bijzondere luister ontvangen. Wijn zou vanzelfsprekend voor de nodige stemming zorgen. De burgemeester en de schepenen trokken op zoek naar het edele vocht. Uiteindelijk vonden zij in de hele stad slechts één fles. Goede raad was duur, maar schranderheid zou in dit geval beter van pas komen. In die tijd woonde binnen de muren een schoenmaker die van elk hout pijlen wist te maken. Hij zou tijdens de plechtige ontvangst de rol van burgemeester overnemen. Toen de heuglijke dag aanbrak, trok de schoenmaker het burgemeestersuniform aan en ging met de fles in de hand de prins tegemoet. 'Mijnheer de Prins, hier is een fles wijn. Drink die maar uit, want wij drinken er elke dag', zei hij. De prins zou te Hasselt overnachten. Als logement kreeg hij de beste patriciërswoning toegewezen. Rond dat pand was evenwel een gracht, waarin een leger kikvorsen 's nachts hun kakofonie ten beste gaven. 'Wat kunnen we daaraan doen?', vroeg de burgemeester. 'Vang ze!', zei de ene, 'Onbegonnen werk!', wedervoer de andere. 'Sla ze dood, stroop ze het vel af!', riep een derde. 'Neen, wij schieten ze dood', riep de schoenmaker. Enkele bewoners haalden hun geweer. Iedere keer als een kikker kwaakte, schoten ze allen tegelijk. De hele nacht werd deze kikkermuziek afgewisseld met geknal. De prins deed uiteraard geen oog dicht. / Bij een volgende gelegenheid zou de prins Hasselt op een vrijdag aandoen. Een paar dagen tevoren hadden enkele bewoners een grote snoek gevangen. Goed raad was nogmaals duur. Werd hij bewaard tot op de dag van het bezoek, dan was de vis rot. Weer trad de schoenmaker naar voor met een voorstel: 'Wij zullen de snoek een bel omhangen en hem terug in de Demer gooien. Dankzij die bel kunnen wij hem altijd horen en dan schieten we hem dood tegen de tijd dat de prins aankomt'. Zo gezegd, zo gedaan. De snoek kreeg een bel aangebonden en werd terug in het water geworpen. De dag voor het prinselijk bezoek liepen de Hasselaren naar de Demerbrug bij de Molenpoort. Een hele tijd stonden ze op het belsignaal te wachten, maar de snoek kwam niet onder de brug doorgezwommen. Plots weerklonk het langverwachte belsignaal. 'Schiet!, Schiet!', klonk het van alle kanten. De geweerschoten klonken van jewelste. Tot de snuggere stedelingen terug tot bezinning kwamen en zagen dat zij in plaats van de snoek het molenpaard hadden doodgeschoten. 

* Half januari 1814 woonde er de 'maire' Cox (nvdr: = Godfried-Renier Cox). Op zekere dag kwam er een troep kozakken van generaal von Bülow door de Kempische Poort de stad binnengereden en begaf zich naar De Valck. Omdat de magistraat de ruwe mannen niet begreep, groeide er weldra grote misnoegdheid onder de soldaten, die niet kregen wat zij verlangden, nl. vodka, schnaps en eten. Zij bonden de maire met paardentomen aan een kar, die in het binnenhof stond. De echtgenote van Cox, die vreesde dat haar man gehangen of neergeschoten zou worden, viel in zwijm; als gevolg daarvan was zij geruime tijd ernstig ziek. De 'maire', die zijn tegenwoordigheid van geest had bewaard, raadde tenslotte wat de kozakken wenste en liet royaal jenever uitdelen. Ditmaal waren zij zo voldaan, dat men hun aanvoerder naar zijn logement moest dragen. 

* Kapitein Jozef Blondeau (1803-1831), die tijdens de veldslag van Kermt sneuvelde, bracht van 6 op 7 augustus 1831 de nacht door in De Valck. 

* 1953: "Gevr. braaf en deftige meid. Hotel De Valk, Maastr.str. 3, Hasselt." (3)