* 1994: “Vrijdagmorgen werd er nog driftig getimmerd en geverfd, maar 's avonds was het dan toch klaar voor de officiële opening: het stedelijk museum de Waag, het eerste Belgische museum voor weeg- en meetinstrumenten. De Waag werd geadopteerd door de vriendenkring van het jenevermuseum. Daarom en omwille van plaatsgebrek in het nieuwe museum zelf, vormde het jenevermuseum het toneel voor de speeches van een trotse schepen van cultuur Mare Vandeput, burgemeester Roppe en Marc Van Coppennolle, de voorzitter van de schenker van de collectie, het Limburgs Kultuurfonds. Het Kultuurfonds, dat in de loop van haar 39-jarig bestaan al 4,5 miljoen geschonken heeft voor Limburgse culturele en wetenschappelijke projecten, heeft daarmee een permanent monument gegeven aan de gemeenschap. En het is er een dat mag gezien worden. Dat konden de genodigden constateren nadat burgemeester Roppe de sleutel van de achterdeur had omgedraaid en zij als eersten mochten binnenstappen. De Waag ligt op de hoek van de Bonnefantenstraat en de Wittenonnenstraat. vlakbij het jenevermuseum. (…)” (4)

* 1999: “(…) De drie stedelijke musea bereiden momenteel het omvangrijke dossier voor om erkend te worden volgens het bestaande Vlaamse museumdecreet. «Enerzijds om tegemoet te komen aan de decreetvereisten, maar anderzijds ook om een verhoogde professionalisering van de musea te bereiken, investeert de stad in een Museumhuis.» legt schepen Carlo Gysens uit. «In dat Museumhuis komt een ondersteuningscel voor de drie Hasseltse stedelijke musea. Drie stafmedewerkers, op universitair of hoger onderwijsniveau gaan er nauw samenwerken. Er komt een wetenschappelijk medewerker, een educatief medewerker en een publiekswerkingsdeskundige. (…) Het Museumhuis neemt dus de plaats in van het piepkleine en weinig succesvolle museum De Waag, gevuld met meet- en weegtoestellen. Gewogen en te licht gevonden. als het ware. «Toch moet je De Waag niet zomaar afschrijven.» haast schepen Gysens zich te zeggen. «De waardevolle collectie van meet- en weeginstrumenten verdient eigenlijk meer dan achter glas te staan. Daarom zoeken we samen met de bruikleengever 'Het Limburgs Kultuurfonds' naar oplossingen. Het is de bedoeling dat de instrumenten ook gebruikt kunnen worden. (…)” (5)