Het gezelschap 'De Ware Vrienden' heette bij hun oprichting in 1861 'Les Vrais Amis' maar daar kwam snel verandering in. Van de organisatie van onder andere dansfeesten groeide het gezelschap vanaf 1868 uit tot een toneelmaatschappij. 

Het Vlaamse karakter van 'De Ware Vrienden' bleek niet enkel uit de vervlaamsing van de naam, maar ook door bijna uitsluitend in het Vlaams te spelen. Aanvankelijk waren dat uit het Frans vertaalde, maar nadien echte Vlaamse stukken, waarbij het stroperige melodrama niet geschuwd werd. Nestor de Tière en Jan Ivo Queeckers stonden op het repertoire, samen met de volkse familiedrama’s van Lodewijk Scheltjens. 

Aan het gezelschap was tijdens zijn verblijf in Hasselt van 1870 tot 1880 de Vlaamse voorvechter Désiré Claes verbonden.

De stichting ging door in het café 'In ’t Vosken' op de Leopoldplaats en daar hadden 'De Ware Vrienden' de volgende jaren hun lokaal. Hun eerste publiek optreden ging door in de oude Harmoniezaal. In 1876 werd de oude kerk van de augustijnen in de Kapelstraat omgevormd tot een toneelzaal waar minstens 1200 toeschouwers binnen konden.

Toen de groep naam en faam verworven had, werd de herberg 'Den Valck' in de Maastrichterstraat gekocht. Anno 1888 werd de herberg in 17de-18de-eeuwse stijl ingericht als koffiehuis en vergaderruimte voor 'De Ware Vrienden' en 'De Melofielen'. Aan dit complex werd een prachtige toneelzaal toegevoegd. Voor het bouwen van de toneelzaal en annexen werd de uitgestrekte tuin van 'Den Valck' ingepalmd. In de voorgevel werd het borstbeeld aangebracht van burggraaf Goupy de Quabeck, een grote weldoener van de maatschappij. Een oude zijbouw deed dienst als leesbibliotheek van het 'Willemsfonds'. De maatschappij kocht in 1917 een stuk tuin van Robert Vanstraelen uit 'De Koperen Mortier' in de Nieuwstraat (nu Koning Albertstraat) als bouwplaats voor kleedkamers en bergruimten.