Tot kort na de Tweede Oorlog was Kiewit-Heide een erg verwaarloosde wijk. Er waren geen wegen die naam waardig, geen elektriciteit en zelfs geen behoorlijke waterafloop. Het was vooral door de inzet van pastoor Hermans dat er verbetering kwam in de ellendige toestand op de Hasseltse Heide. Onder zijn impuls kwam er een kapel, een schooltje, werden de wegen er verhard en werd de waterleiding doorgetrokken.

Van dan af beterde de toestand van de heibewoners. De kinderen van de Hei konden in hun eigen schooltje terecht, er was een kapel waar de zondagmis kon plaats vinden en er kwamen enkele initiatieven om ook wat ontspanning te brengen. Het ontstaan en de werking van een schuttersvereniging en de latere voetbalvereniging waren de voornaamste verenigingen die het leven op de Heide aangenamer maakten.

Eens de wegen verbeterd en de toegangen tot de wijk aangepast, vestigden zich nieuwe bewoners op de Hei.

In de jaren 1970 besloten enkele bewoners om de verdere ontwikkeling van het sociaal leven grondig aan te pakken. Er werd een VZW opgericht die zich als doel stelde een waardig onderkomen te bouwen voor de schutters, en andere verenigingen. Zo ontstond, na jaren van geduldig sparen en door het organiseren van tal van activiteiten, het huidig ontmoetingslokaal: 'Heiwind'. Het was vooral de inzet van de bewoners die zelf meehielpen aan de voorbereiding van de bouw en de steun van de stad en de wijk Kiewit dat het plan succesvol werd gerealiseerd. Nu de wijk is uitgegroeid tot een volwaardige stadswijk met tal van moderne huizen in de beide straten is het buurtlokaal uitgegroeid tot een centrum van het wijkleven.

Uit: Wandelen in Kiewit-Heide (2007)