De Heilig-Hartwijk ligt ten westen van het oude stadscentrum. In het begin van de 20ste eeuw stonden hier nog niet veel huizen. De Oude Kuringerbaan lag er al wel in de middeleeuwen en was toen de weg naar Diest. Op de hoek van de huidige Lazarijstraat lagen enkele pest- en leprozenhuizen. Om het nieuwe spoorwegstation te kunnen bereiken, werd de Bampslaan aangelegd.

Bij een volgende uitbreiding werden de Kuringersteenweg en de Manteliusstraat verkaveld. Die laatste straat is vernoemd naar augustijnenprior Mantels, die de geschiedenis van Hasselt en van het graafschap Loon overleverde.

De Kanaalkom werd een industriegebied met onder andere de gasfabriek, het slachthuis en de gelatinefabriek. Om na de Eerste Wereldoorlog de groeiende bevolking te kunnen opvangen, maakte het stadsbestuur van deze buurt ook woongebied. Zo werden de Tuinwijk met haar volkswoningen aangelegd (in de Prinsenstraat, Eeuwfeeststraat en Blijde-Inkomststraat) en de huizen tussen de Kuringersteenweg en de Oude Kuringerbaan gebouwd.

Na de Tweede Wereldoorlog werd de stationsomgeving, die zwaar onder de bombardementen in 1944 had geleden, verder uitgebreid. Ook werden enkele tuinen omgevormd tot de Willemswijk.

De Heilig-Hartwijk staan grote veranderingen te wachten. De laatste jaren werd de omgeving van de Breestraat verkaveld, en intussen zijn ook de werken voor de 'Blauwe Boulevard' en de urbanisatie van de stationsomgeving begonnen.

Uit: Wandelen in Heilig Hart (2007)