Dat Schimpen bruist van het sociaal-cultureel leven blijkt ook uit de Jongeren Musicalgroep SBJ-Schimpen, die aan het firmament opdook als een komeet om vervolgens weer te verdwijnen. De wortels liggen bij een viering in ’87, waarvoor een play-back nummer uit “West Side Story” gebracht werd en later nog één uit “Grease”.

Enthousiaste jongeren stelden hardop de vraag of een eigen musical, met eigen mensen en materiaal, niet mogelijk was. Jacqueline Stiers schreef en regisseerde de jongeren-musical “16 h … en dan?!” Besloten werd mee te dingen naar de Driejaarlijkse Provinciale Prijs voor Jeugdtheater.

Op 31 maart ’89 ging de première door in het Cultureel Centrum van Hasselt en er volgden nog drie opvoeringen, telkens beloond met staande ovaties. De Provinciale Prijs werd in de wacht gesleept.

Na enkele maanden kregen de jongeren heimwee naar de sfeer van de eerste musical. Eén van hen, Koen Floren, greep naar de pen en zette in zijn persoonlijke stijl de knotsgekke musical “Hotel Pa’Bel” op papier. Jacqueline Stiers leidde de uitvoering in goede banen, Patrick Durwael zorgd zoals de eerste keer voor een verrassend decor. Om de jongeren toe te laten hun tijd te besteden aan de sketches, zang- en dansnummers werd een werkgroep opgericht die promotie, administratie, kleding, belichting, uitvoering van het decor, geluid en grime superviseerde. Jos Gilis gaf de muziek extra cachet. De drie voorstellingen in Zaal Schimpen en één in C.C.H. waren telkens uitverkocht. De opbrengst van een voorstelling, zijnde 70.000 fr. ging naar het Limburgs Kankerfonds.

De hechte groep viel door de gang van het leven – met job, vrouw en kind – uit elkaar en de prestaties bleken niet meer voor herhaling vatbaar.

Uit: Hasselt op scène (1999), p. 153.