Joseph Emelius Carolus Dirix werd geboren in Hasselt in 1872 als enige zoon van stokerijtoeziener Carolus Ludovicus (°Hasselt 1845) en van Anna Maria Catharina Natalia Degreeve (°Hasselt 1846). Emiel trouwde in 1897 met Aldegondis Florentina Rogiers (Hasselt 1880-Winterslag 1935). Ze kregen samen negen kinderen, waarvan er drie nog tijdens hun kleuterjaren stierven. Emiel begon als boorder bij Foraky. In  1912 vestigde het gezin zich in Winterslag. Hij was toen werkopzichter bij Foraky, de booronderneming die ook de schachtafdiepingen van de kolenmijn van Winterslag verwezenlijkte.

Emiel Dirix hield gedurende de Groote Oorlog een dagboek bij dat inhoudelijk uiteenvalt in twee delen: het eerste deel bevat zowel lokale als algemene informatie over het verloop van de oorlog. Het tweede deel betreft enkele anekdotes, gebaseerd op “authentieke snipperingen” die zich in het Hasseltse afspelen.

Op vrijdag 8 oktober 1915 kijkt Joseph Claes op een weide in Kuringen recht in de loop van een geweer. Joseph is onderofficier bij de grenadiers. Hij is amper 22 jaar, gehuwd en hij wacht nu op het dodelijk schot, komende uit de revolver van de Duitse militaire gouverneur-generaal Keim. Joseph was belast met een militaire zending en hij weigerde het geheim bekend te maken. Op het ogenblik van de fusillering verzoekt Keim hem nogmaals om het geheim te onthullen. Claes antwoordt echter: “Het geheim gaat met mij mee in het graf, ik sterf voor het vaderland!” Vervolgens sterft Joseph.

De verzameling anekdoten zijn sfeervol beschreven, maar echter niet of nauwelijks gesitueerd in de tijd. Hier volgen er enkele:

Een Duitse officier treedt een herberg binnen langs de steenweg ter hoogte van Zonhoven. De officier ziet er een kranig ventje van een jaar of acht aan een tafeltje zitten. De Duitser stapt op hem af, tikt op diens mutsje en zegt: “Zie, dat zal later een knappe Duitse soldaat zijn!”. Het jongetje rekt zich uit en roept: “Geen Duitse soldaat. Ik ben een Belgische soldaat!”. Sindsdien komt de officier dagelijks zijn pintje drinken in voornoemde herberg om telken male te vragen: “Waar is de Belgische soldaat?”

Aan een frietkraam ter hoogte van de Kuringerpoort treedt op zekere dag een burger binnen, gevolgd door twee Duitse soldaten. Ieder apart installeert zich aan een tafeltje en bestelt een portie friet. De garçon roept echter: “Trois russes!” waarop de Duitsers er vliegensvlug vandoor gaan, in de veronderstelling dat er Russische soldaten in aantocht zijn.

In mei 1915 biedt een boer van de kanten Wuust-Herck zich aan op het loket in de Dr. Willemsstraat 13 in de hoop een paspoort te verkrijgen. De Duitse onderofficier aan het loket bemerkt de beeltenis van koning Albert op de jas van de boer en vraagt: “Zeg, wat is dat daar?” De boer zegt dat dat koning Albert voorstelt. De Duitser antwoordt dat de man nu niet langer een koning, maar wel een keizer heeft. De boer antwoordt doodleuk dat hij wel had verwacht dat de koning het nog tot keizer zou schoppen. Daarop wordt de boer ruw bij de kraag gevat.

Emiel Dirix overleed in Winterslag in 1933.