Koning Willem I van Nederland kon de Belgische onafhankelijkheid in 1830 moeilijk aanvaarden. Vooral de internationale druk lag hem zwaar. Op 2 augustus viel het herstelde Nederlandse leger onder bevel van zijn zonen, Willem II en Frederik, het nog prille België binnen op drie plaatsen met de bedoeling zich te verenigen in Diest en daarna Leuven te bereiken.

Na verschillende schermutselingen in onder andere Houthalen en Beringen rukte het Nederlandse leger op 5 en 6 augustus op richting Diest. Ondertussen had Koning Leopold I aan generaal Daine het bevel gegeven te vertrekken uit Hasselt om de opmars van de Nederlanders te verhinderen en zich te verenigen met het Scheldeleger. Op 7 augustus gaf de generaal het bevel te vertrekken. Reeds in het begin van de optocht kwam het tot ernstige confrontaties in een gebied van het huidige Aldenhof tot voorbij Kermt uitdeinend tot tegen Stevoort. De toenmalige weg naar Diest was de as.

In de geschiedenis zou dit bekend blijven als de 'Slag bij Kermt'. Het was geen grote veldslag, maar een aaneenschakeling van grotere en kleinere schermutselingen en gevechten verspreid over het gebied. In de geschiedschrijving worden een aantal plaatsen genoemd waar het tot een treffen kwam, namelijk de Herkenrodeabdij, de bossen en weiden er rond, het (oud) kerkhof van Kermt aan de kerk, Herkenrodebos en de bossen van Stevoort.

Na een gruwelijke doortocht in Kermt viel Hasselt in handen van de prinsen van Oranje. Dankzij pastoor-deken Vaesen zijn inzet en moed bleef Hasselt tijdens de inval bespaard.